Stop!
Najogólniej mówiąc, czasowniki określją "akcję", "robienie" czegoś, na przykład: go, fight, write lub opisują pewien stan. Takie czasowniki to, na przykład: be, seem, exist.
Czasownik zawsze ma określony podmiot - czyli określone jest kto lub co wykonuje daną czynność lub jest w danym stanie. Na przykład w zdaniu:
| Mary likes cats. | Marysia lubi koty. |
podmiotem zdania jest Mary, a czynność wykonywaną przez podmiot opisuje czasownik like - lubić.
Kolejną cechą czasowników angielskich jest to, że prawie zawsze zmieniają formę, inaczej niż np. rzeczowniki, przymiotniki czy przysłówki, które zawsze wyglądają tak samo (chociaż rzeczownik może mieć liczbę pojedynczą i mnogą, których pisownia się różni). Na przykład czasownik work - pracować ma następujące formy: to work, work, works, worked, working.
Ta podstawowa, bezosobowa forma czasownika, którą znajdziemy w słowniku, to bezokolicznik (infinitive). Po polsku bezokolicznik ma końcówki -ć, -c jak na przykład w wyrazach: biec, spać, jeść, uciec. Po angielsku będzie on poprzedzony słówkiem 'to' - to run, to sleep, to eat, to flee. Te czasowniki, to tak zwane czasowniki główne - przekazujące bezpośrednią informację o stanie lub czynnościach podmiotu.
Oprócz tego istnieje w języku angielskim grupa czasowników, tak zwanych czasowników modalnych, które zachowują się nieco inaczej niż czasowniki podstawowe. Na początek należy zapamiętać, że są to czasowniki, które są samodzielne - nie potrzebują operatorów, żeby utworzyć pytania czy przeczenia, są nieodmienne - bez względu na to, w której pojawiają się osobie, nie przyjmują żadnych końcówek, wreszcie - nie stawia się przed nimi 'to' w bezokoliczniku. Są to na przykład: may, can, should, would.
I ostatnia grupa czasowników - tzw. auxiliary verbs - czyli czasowniki pomocnicze. To takie słówka, które funkcjonują jako operatory. Nic nie znaczą, chociaż ich formy są identyczne jak czasowników głównych. Ich funkcją jest jedynie 'ustawienie' czasu w zdaniu, umożliwienie utworzenia przeczenia lub pytania. Te słówka to: have/has/had w czasach Perfect, do/does w czasie Present Simple i did w czasie Past Simple, oraz wszystkie formy czasownika 'to be' w czasach Continuous - am/is/are/was/were.
Czasowniki angielskie mogą, oprócz tego, dzielić się jeszcze na regularne i nieregularne
Z czasownikami regularnymi sprawa jest prosta. W drugiej i trzeciej formie dodajemy po prostu końcówkę -ed i gotowe:
| work | » | worked |
| look | » | looked |
| like | » | liked |
| kiss | » | kissed |
| help | » | helped |
Niestety jest też zła wiadomość - na czasowniki nieregularne nie ma metody - trzeba ich się po prostu nauczyć na pamięć. Oto kilka przykładów:
| I forma | II forma | III forma | |
| be | was | been | być |
| do | did | done | robić |
| read | read | read | czytać |
| bring | brought | brought | przynosić |
| see | saw | seen | widzieć |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz